ఎండలు దిగని
వెన్నెల శాల.
కవ్వాల్
అభయారణ్యాలు.
ఉద్యమ తుపాకిల
పేలిన
తొలుసూరు తూట
శ్రీకాంతన్న.
దేశమంతా గాడంగా
నిద్రిస్తున్నా ,
నా జాగలింకా
సీకట్లు మొలవలేదు.
పొలికేకల
అరుపుల్లో,
కోడి కూతల
ఉదయాలుండవులే.
మా గడపగడపకూ,
రాలిన మందారాల
నెత్తుటి మరకల
బొట్లే.
విచ్చుకోవే
విప్లమా ...
నీ అందాల్ని
ఎన్నాళ్లని దాచుకుంటావేఅలా ?
దేశాలన్నీ
కన్నీరొడుతున్నాయ్.
యువకులారా
వచ్చి ఓదార్చండి.
ముండ్లచెట్ల
మధురఫలాల
తీయదానాన్ని
అనుభవించే సమయమైంది.
నా కళ్ళన్నీ,
చెదిరిపోయిన
పాత అడుగులనే
వెదుకుతున్నాయి...
చెదిరిపోయిన
పాత అడుగులనే
వెదుకుతున్నాయి...
నీ విద్య కావాలొక
కురిసే సినుకైనా ,
మొలిచే
మొలకైనా ...
నా వినయం
నువ్వు విననప్పుడు,
నా విద్వేషమేగా
నిను పలకరించేది.
నేడు నిర్మించే
నయా నగరాలన్నీ,
నిన్నటి త్యాగపు
దేహాల మీదనే...
భూమిని నమ్మిన వాడు
శవం ఐతండు .
అమ్మిన వాడు
రాజైతండు నేడు.
విత్తనమే విషమైనప్పుడు
రైతన్నా ,
రక్తమే గా
ఎరువేయ్యాలి.
బల్సింది .
డోరా బొర్రా,
గడ్డి తిన్న బర్రె,
పాలేరు పేగే పల్సవడ్డది .