నీ  చూపులు  నా కను  పాపని  గుచ్చుతున్నా ...

నీ  వెచ్చని  శ్వాస  నా  నాసిక  కుహరాలను  తాకుతున్నా ...

నీ  పెదాల తడి నా  పెదాలను తడుపుతున్నా  ...

అలుపెరుగని  యోదుడనై  గుండెల్లో  చెక్కిన  శిల్పాన్ని

మనసుతో  చూస్తూ   కాగితం  పై  చిత్రించా ...

నీ  సౌందర్యానికి  ఒక  చిన్న  చిత్రకారునిగా  నే  చేసిన  ప్రయత్నం  లో

విఫలమే  అయ్యాను ...  

                 లేకపోతే   నీ  రూపాన్ని  కాగితం  పై  బందిన్చాలనుకోడం

అవివేకమే  కదా ...

ఒకవేళ  స్వర్ణ కారుడనే  అయితే  నీ  రూపాన్ని  బంగారం  తో  చేసి ...

తనివి  తీర  స్పృశించి   మరుక్షణమే  మరణించి




నీకు  ప్రాణం  పొసేవాడినేమో....




ఇది  కవిత  కాదు, కవితలు  నీకు  నచ్చవనీ   తెలసు....


ఇది  నా  చూపులు  చెక్కిన  అక్షరాలకు 

                                           మౌనం  మాట్లాడే  బాష ....