అయోమయం
నేనొక ఆత్మ ని ...
పాత బంధాలను మరచి కొత్త బంధాల లోకి నెట్టి వేయబడుతున్నాను .దవాఖానా జాతరలా నిండిపోయింది ...
నాకు అయిన వాళ్ళు , నాకు కాబోయే వాళ్ళు నన్ను చూడడానికే వస్తున్నారు ...
కాబోయే వాళ్ళ మొహాల్లో చిరునవ్వు మెదులుతుంది.
నా వాళ్ళంతా బోరున విలపిస్తున్నారు ...
ICU లో డాక్టర్లంత నాకు ప్రాణం పోసే పనిలో పడ్డారు .
మరి కొందరు ప్రాణం నిలిపే పనిలో పడ్డారు .
నేను మాత్రం చీకటి వెలుగులను చీల్చుకుంటూ బయట పడాలనే చూస్తున్నా ...
చీకటి గూటికి చేరుతుంది ...
మసక బారిన ఆశలన్నీ మదిలో చేరబోతున్నాయి .
మదిలో మెదిలిన ఆశలన్నీ మసక బారుతున్నై .
ఆలోచనలన్నీ ఉవ్వెత్తున ఎగరబోతున్నై .
ఉవ్వెత్తున ఎగిరే ఆలోచనలన్నీ తీరాన్ని తకుతున్నై
ఊపిరి వేగం తగ్గుతుంది ...
వేగంగా వీచే గాలి ఊపిరిగా మారబోతుంది
గల గల మాట్లాడే గొంతు మూగ బోయి ,
దేహ దహన నూతన దేహానందం తో కేరు మంది నా ఆత్మ ...
No comments:
Post a Comment