20111126

 తీరని దాహం 
నా తోట లో ఒక జీవితం గొంగళి పురుగు గానే మిగిలో పోతున్నది,
బస్మంత ని ఎగరాలనే కోరిక లెక్కనే ఉంటున్నది.
బతుకులు మొగ్గలై రాలిపోతున్నవి.
పువ్వులై పూసే ఆశే లేకుండా పోతున్నది.
గుండె లోతుకు వేసిన బోరు మట్టిని కూడా తడప లేదు.
దాహం తో వేరు గుటక లేస్తున్నది...


నల్లని బొగ్గు పెళ్లలు మండే మంట లవడం ఎంత సేపు...!
నిరసనలు మాని నిప్పులవడం ఎంత సేపు...! 
సాయుధ పోరాట చరిత్ర కల్గిన మేము ,
శాంతి ని వదలడం ఎంత సేపు...!
ప్రతీ ఆత్మహత్య ముందు,
ఒక హత్య ను చేర్చడం ఎంతసేపు...! 
ఎంత సేపు ఎంత సేపు     హా...


కాలయాపన తో కడుపు రగిలి పోతున్నది.
పీల్చిన గాలి పొగలు గక్కుతూ బైటకోస్తున్నది.
గుండె బండై గుద్దుతున్నది.
ఆగని అవాశం అరచేతికి చెమట పట్టిస్తున్నది.
పదునెక్కిన ఆయుధం ఎదురు చూస్తున్నది.
ఆ చేతికి అందాలని,రాష్ట్ర సాదన కు
 శాంతి కాదు సాయుదమే మేలంటున్నది.
అన్న వై, ప్రజల గన్ను వై రాష్ట్రాన్ని సాదించమంటున్నది.
గొంగళి పరుగు బస్మంత నయ్యే కోరిక తిర్చమంటున్నది.
పువ్వుల పరిమలిస్తామని మొగ్గలు మొత్తుకుంటున్నై.
సమైక్యం మెడలు నరికి రక్తం తో మట్టిని తడిపి,
వేరు తన దాహం తీర్చమంటున్నది...

No comments:

Post a Comment